Koniec XVIII i początek XIX wieku to epoka brytyjskiej Regencji odpowiadająca w Polsce, mniej więcej, czasom Księstwa Warszawskiego. Na salonach królowały wówczas rozmaite kotyliony, kontredanse oraz kadryle, a w modzie napoleoński styl empire. To również czas, w którym żyła i tworzyła Jane Austen, wspaniała angielska pisarka, autorka słynnych i uwielbianych na całym świecie powieści takich jak „Duma i uprzedzenie”, „Rozważna i romantyczna”, „Emma”. W licznych ekranizacjach tych powieści można zobaczyć jak owe tańce wyglądały.
W owym czasie stopniowo zmieniał się charakter salonowych tańców towarzyskich, pojawiły się nowe ich formy i rodzaje. Miały one obowiązywać niemal przez całe następne stulecie. Na salony wszedł kadryl (a konkretnie w Anglii od ok. 1815 roku), jak również walc, który początkowo wzbudził niesamowite kontrowersje ze względu na bliskość tancerzy w parze.
Swoją akademię tańca w Londynie prowadził Thomas Wilson, popularnym miejscem, w którym odbywały się wspaniałe bale były Almack’s Assembly Rooms, gdzie dostać się mogli jedynie wybrani. Dziś wystarczy przyjść do Szkoły Tańca Jane Austen.
Jest to jeden z naszych ulubionych okresów w historii tańca towarzyskiego. Właśnie w tym repertuarze można nas najczęściej zobaczyć.